Magnetische inductie, B

De fluxdichtheid is het aantal magnetische veldlijnen dat door een bepaald punt op een oppervlak loopt. Een andere indicatie is magnetische inductie. De eenheid van magnetische flux is de Weber (Wb). De SI-eenheid is T (tesla), wat overeenkomt met één Weber per vierkante meter (Wb/m2). De eenheid in het CGS-systeem is G (gauss). 1 tesla is gelijk aan 10.000 gauss. Op elk punt in een magnetisch veld kan de magnetische fluxdichtheid worden gezien als een vector in de richting van het veld, waarvan de grootte overeenkomt met de Lorentz-kracht die een elektrische draad ondervindt als deze loodrecht op de veldlijnen staat. 

Hoe hoger de fluxdichtheid, hoe sterker de magneet op dit punt is en hoe beter hij ijzerdeeltjes op dit punt kan vasthouden. In een homogeen veld, waarin het oppervlak loodrecht op de magnetische veldlijnen staat, is de fluxdichtheid het product van het oppervlak en de magnetische veldsterkte. 

De magnetische fluxdichtheid wordt in formules meestal weergegeven met het symbool, een (pseudo)vectorveld.

FluxΦ = B-AΦ = magnetische flux (Wb)
B = magnetische veldsterkte (T)
A = oppervlakte (m2)

Goudsmit berekent de fluxdichtheid met de eindige-elementenmethode (FEM-berekening). Hierdoor kunnen we sneller en beter de juiste magneet ontwikkelen voor een nieuw of bestaand product of toepassing. Meer over magneetberekeningen en simulaties leest u hier.