Temperatura Curie

Temperatura Curie to temperatura powyżej której materiały ferromagnetyczne tracą swoje trwałe pole magnetyczne. Dzieje się tak, ponieważ atomy wibrują wówczas tak intensywnie, że tracona jest jakakolwiek globalna orientacja. Powyżej tej temperatury materiał zachowuje się paramagnetycznie.

Wraz ze wzrostem temperatury zmiany molekularne stopniowo zakłócają jednorodność spinów. Po osiągnięciu temperatury Curie jednorodność zostaje utracona, ponieważ energia termiczna przewyższyła energię interakcji magnetycznej.

Dokładne zmierzenie temperatury Curie jest trudne. Po pierwsze — trwałe pole magnetyczne wokół materiału zanika tylko częściowo. Po drugie — temperatura Curie waha się znacznie w zależności od nawet najmniejszych ilości zanieczyszczeń w materiale.

Na przykład: jeżeli magnes AlNiCo zostanie podgrzany powyżej jego temperatury Curie równej 850°C, utraci on swoje właściwości ferromagnetyczne. Stanie jest paramagnetykiem. Nawet po ostygnięciu magnesu stałe pole magnetyczne nie powraca. Pojawią się jednak nowe pola magnetyczne w niewielkich obszarach materiału, tzw. domeny Weissa (Weiss 1865-1904), lecz te obszary są jednorodne w losowych kierunkach, dlatego suma ich wektorów nie daje rezultatu w postaci zewnętrznego pola magnetycznego. Niemniej jednak ponowna magnetyzacja magnesu jest możliwa.

Pierwiastki ferromagnetyczne i stopy oraz ich wartości temperatury Curie:

Materiał   Temperatura Curie

Fe            770°C
Co           1115°C
Ni             354°C
Gd            19°C
AlNiCo      850°C
Ferrite       450°C
Sm Cobalt 750–825°C
Nd-Fe-B    310–340°C

Pierre Curie (1859-1906)